Afgelopen woensdag ben ik, zeer ongebruikelijk, naar een concert geweest zonder dat ik er moest werken. Ik ben al lang een bewonderaar van Alison Krauss, en als ze dan een keer in Nederland is wilde ik er naar toe. Bovendien is de CD die ze samen met Robert Plant heeft gemaakt erg goed (Raising Sand), en ze speelden ook nog in de Heineken Music Hall, een zaal met misschien wel de beste akoestiek van Nederland (voor versterkte muziek dan). Alle voorwaarden bijeen voor een bijzondere avond, dacht ik, dus ik wilde erbij zijn.
Wat een deceptie is het geworden. Ik ben gebleven tot het eind, maar alleen omdat ik het niet wilde missen. Niet vanwege de sfeer, die vond ik erg tam, en al ZEKER NIET voor het geluid. Zelden heb ik zo'n slecht geluid en a-muzikale mix gehoord als deze avond. Wat ben ik gefrustreerd geraakt door deze prutser achter de geluidstafel, en systeem-engineer prutsers uit Engeland.
Het geluid was schel, bij vlagen oorverdovend, voorzien van veel te veel ontzettend lelijke slap-delays en metalige galmen, soli werden gemist, de viool van Alison Krauss klonk als metalig en schel kattengejammer .... Nou ja, laat ik er maar over ophouden. Het wordt me nu weer rood voor de ogen.
Jan-Willem
No comments:
Post a Comment