Soms voel ik me echt heel erg verwijderd van de werkelijke wereld. Dat heeft dan meestal te maken met dingen die ik probeer te bewerkstelligen en die, misschien ook wel een beetje door mijn eigen manier van aanpakken, totaal mislukken. Wat betreft subtiliteit en tact moet ik, terwijl ik toch bijna 50 ben, nog een hoop leren. Als dat al nog gaat lukken.
Een voorbeeld is een optreden wat we in december met de Ilse DeLange band voor TROS Muziekcafe gaan doen. Ik dacht, wat is er makkelijker .. Ik stuur een mailtje dat we alles zelf in eigen hand willen houden, ik mix het optreden zoals ik dat altijd doe met een paar aanpassingen om te compenseren voor de optimod, kat in het bakkie. Maar nee.
De TROS wil geld verspillen, hun eigen mensen aan het werk houden en en passant ons optreden vergallen. Dus nu moeten er allerlei spullen ingehuurd worden, ik ben gereduceerd tot het zeggen van "dit iets zachter, dat iets harder, enz.". Een gigantische onzin operatie. Ik dacht altijd dat we bij Ilse gaan voor 100% kwaliteit, nou dat gaat op deze manier niet lukken.
Wat een verspilling van geld, tijd en creativiteit. Stel je voor dat ze bij de TROS zouden zeggen "ja, we hebben hier nog een gitarist, die speelt ook altijd mee en we willen dat die bij jullie in plaats van Arnold gaat spelen". Dat zou nooit geaccepteerd worden.
Ik begrijp er echt helemaal niks van. Ik slaap er echt al nachten slecht van.